200 godina nakon genocida nad sjeničkim muslimanima
"Poštedite mi čast, život vam halalim" su riječi sandžačke djevojke koja je prvo mučena, silovana pa ubijena od strane četnika.
U svojoj dugoj i dramatičnoj povijesti Sandžak je bio izložen konstantnom razaranju, a njegovo stanovništvo mukama i stradanjima.
Naročito je bošnjačko stanovništvo Sandžaka zapamtilo osvajače sa Zapada koji su se svetili osvajačima sa Istoka i obrnuto, u čemu se posebno izdavajaju Srbi i Crnogorci ubijanjem Bošnjaka radi pljačke njihove imovine i prisvajanja njihove zemlje pod lažnom optužbom „odrođavanja" i zahtjevom da se „vrate u veru pradedovsku", što je zapravo primitivni izgovor hajdučkih sinova. Oni to čine pojedinačno, ali i zajednički s drugima. Tako su npr. srpska i habzburška vojska spalile 1689. godine Novi Pazar nakon što su ga opustošile, poubijale sve dostupno stanovništvo, bez obzira na pol i starost, da bi se osvetile „Turcima". Sličnom stradanju bili su izloženi i Sjenica, Prijepolje, Akova kao i druga mjesta Sandžaka i Crne Gore. Štoviše istebljenje poturica koje su izveli Crnogorci 1711. U Crnoj Gori, nadmašilo je sva dotada učinjena. „Istrebljenje" koje je Njegoš opjevao u „Gorskom vijencu", zlo u koje se umiješalo i ruski car Petar Veliki. Od toga istrebljenja nije ni manje nečovječna bila prevara Bošnjaka Sjenice, Nove Varoši, Prijepolja i Priboja.
Misli se posebno na masakr 1809. godine u Sjenici kada se Karađorđe nakon otpora koji su mu pružili Sjeničaci, dogovorio s njima da dopuste njegovoj vojsci samo da prenoći u gradu, garantujući da se stanovništvu neće ništa dogoditi. Kada je srpska vojska ušla, sjenički Srbi uručili su dželatima spiskove Bošnjaka koje treba likvidirati, a pošto se po dogovoru morala skloniti sjenička vojska, bio je otvoren put za klanje, pa je zaklano preko 2.500 Bošnjaka Sjenice. Karađorđeva vojska produžila je potom put prema Suhom Dolu i tamo se sastala sa crnogorskom vojskom, a onda su zajednički krenule na Novi Pazar u kojem su izvršile slične zločine nad Bošnjacima. Klanje Bošnjaka izvedeno je u jednoj od novopazarskih džamija iz koje se poput potoka na ulicu probila krv zaklanih.Još gnusniji zločin nad Bošnjacima izvršili su Crnogorci u Kolašinu 1858. Godine kada je izgorjelo u vlastitim domovima preko 600 Kolašinaca Bošnjaka ne računajući one koji su u bijegu ubijeni, što se desilo mnogima iz okoline Kolašina čiji su domovi najprije opljačkani a potom spaljeni. Nešto prefidnije postupalo se s Bošnjacima Nikšića kada se preko 400 bošnjačkih porodica ostalo samo 19 porodica, 1879. U gradu kojeg je Cvijić smatrao najipresivnijim muslimanskim gradom na Balkanu. Mentalitet hajduka Karađorđeva tipa, iskazanom masakrom u Sjenici, ispoljili su Crnogorci na Pešteri 1912. Kršenjem date riječi i ubijanjem nevinih ljudi, te pljačkanjem njihove imovine.
Pošto su ih obmanuti Pešterci nahranili jelima, što je trebalo da znači kraj grabeži koja ih je bila opsjela, na scenu su stupile Crnogorke koje su dovele konje da natovare opljačkanu imovinu. Poseban vid kulturocida demonstrirali su Crnogorci nasilnim pokrštavanjem i masovnim ubijenjam muslimana Plava i Gusinja 1912. i 1913. godine.