Evropska hutba reisu-l-uleme na šest jezika povodom 11. jula

Na desetoj redovnoj sjednici od 06. 07. 1430/29. 06. 2009. godine Rijaset Islamske zajednice u Bosni i Hercegovini donio je odluku da reisu-l-ulema dr. Mustafa Cerić objavi Evropsku hutbu na bosanskom, arapskom, turskom, engleskom, njemačkom i francuskom jeziku povodom 11. jula, 2009. godine a na osnovu rezolucije Evropskog parlamenta od 15. januara, 2009. godine, kojom se 11. juli proglašava Evropskim danom sjećanja na srebrenički genocid. Predviđeno je da Evropsku hutbu reisu-l-uleme hatibi pročitaju u petak 10. jula na džumi-namazu u džamijama u Evropi i šire, a u subotu 11. jula predviđeno je da se muslimani pridruže, u vrijeme podne-namaza, dženazi-namazu u Potočarima sa dovom (molitvom) da se više nikada i nikome ne ponovi genocid.

Webportal Rijaseta Islamske zajednice u cijelosti objavljuje Evropsku hutbu reisu-l-uleme na šest jezika kako bi bila dostupna svim hatibima, posebno bosanskim, u domovini i dijaspori.

_____________________________________

EVROPSKA HUTBA NA BOSANSKOM JEZIKU
REISU-L-ULEME DR. MUSTAFE CERIĆA

Povodom 11. jula, 2009. godine
Dana sjećanja Europske unije na srebrenički genocid

إنّ الحمد لله، نحمده ونستعينه ونستغفره، ونعوذ بالله من شرور أنفسنا، ومن سيّئات أعمالنا، من يهد الله فلا مضلّ له، ومن يضلل فلا هادي له، وأشهد أن لا إله إلاّ الله وحده لا شريك له، وأشهد أنّ محمّداً عبده ورسوله. قال الله تعالي في القران الحكيم: رَبَّنَا وَآتِنَا مَا وَعَدتَّنَا عَلَى رُسُلِكَ وَلاَ تُخْزِنَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّكَ لاَ تُخْلِفُ الْمِيعَادَ. فَاسْتَجَابَ لَهُمْ رَبُّهُمْ أَنِّي لاَ أُضِيعُ عَمَلَ عَامِلٍ مِّنكُم مِّن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَى بَعْضُكُم مِّن بَعْضٍ فَالَّذِينَ هَاجَرُواْ وَأُخْرِجُواْ مِن دِيَارِهِمْ وَأُوذُواْ فِي سَبِيلِي وَقَاتَلُواْ وَقُتِلُواْ لأُكَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَلأُدْخِلَنَّهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ ثَوَابًا مِّن عِندِ اللّهِ وَاللّهُ عِندَهُ حُسْنُ الثَّوَابِ ـ صدق الله العظيم.

Draga braćo i sestre,
Dolazak islama u Evropu je prirodna stvar kao što je i dolazak judaizma i kršćanstva. Nijedan vjerovjesnik Božji nije porijeklom iz Evrope.
Prema tome, nijedna vjera u Evropi nema pravo prvenstva na temelju gografije. Sve tri ibrahimovske tradicije - judaizam, kršćanstvo i islam pripadaju Evropi pa stoga Evropa ima pravo, odnosno obavezu da ih tretira kao svoje.

Islam je došao u Evropu kroz dvoja vrata: kroz vrata Iberijskog poluotoka u osmom stoljeću i Balkanskog poluotoka u četrnaestom stoljeću.
Osam stoljeća islamskog prisustva u Andaluziji, Španiji, proizvelo je jedinstvnu tradiciju međureligijske i međukulturne tolerancije kao i akademsku slobodu koja je uveliko pomogla Evropi na njezinom putu ka humanizmu i renesansi.

Nažalost, ideja andaluzijske tolerancije nije preživjela europsku povijest.

Allahovom milošću, islam je preživio na Balkanskom poluotoku unatoč teškoćama kojima su muslimani bili izloženi tokom zadnjeg stoljeća od kojih je najbrutalniji bio genocid u julu 1995. god. u bosanskom gradu Srebrenica, koji je u to vrijeme bio zaštićena zona shodno rezoluciji Vijeća sigurnosti Ujedinjenih nacija.

Za nekoliko dana brutalnog napada, više od 8.000 muslimana - starijih osoba i dječaka, koji su tražili spas u oblasti pod kontrolom Zaštitnih snaga Ujedinjnih nacija (UNPROFOR), masovno su poubijale srpske vojne snage pod komandom generala Ratka Mladića te paravojnih jedinica, uključujući i srbijanske neregularne policijske jedinice koje su prešle na bosansku teritoriju iz Srbije.

Blizu 25.000 žena, djece i starijih osoba nasilno su deportovani, što predstavlja najveći čin ratnog zločina u Evropi od Drugog svjetskog rata.
Zbog toga, Evropski parlament je smatrao da je institucionaliziranje 11. jula kao dan sjećanja najbolji način da se iskaže poštovanje prema žrtvama srebreničkog gnocida.
Otuda je Evropski parlament sa većinom od 565 glasova usvojio rezoluciju 15. januara, 2009. godine o Srebrenici kojom se poziva na sjećanje i poštivanje žrtava zločina; kojom se izražava sućut i solidarnost sa porodicama žrtava, od kojih veliki broj još živi u neizvjesnosti u vezi sa sudbinom njiohovih rođaka; kojom se ukazuje da se ovaj neprestani bol uvećava neuspjehom da se odgovorni za zločine privedu pravdi.

Također, Evropski parlament poziva Evropko vijeće i Evropsku komisiju da na odgovarajući način obilježi godišnjicu srebreničko-potočarskog gnocida tako što će podržati rezoluciju Evropskog parlamenta da se 11. juli proglasi danom sjećanja na srebrenički genocid u svim državama članicama Evropske unije, kao i da se pozovu sve države zapadnog Balkana da urade isto.

Žrtve srebreničkog gnocida su svjesne da se prošlost ne može promijeniti, ali cijene što im se priznaje bol i patnja od strane Evropske unije kao znak da se genocid neće više ponoviti nigdje i nikome.

Ne samo muslimani u Europi, već svi ljudi dobre volje cijene što životi nevinih bosanskih dječaka nisu zaboravljeni i nisu pali uzalud. To je upravo ono što nam Kur'an Časni preporučuje da kažemo:

Gospodaru naš, podaj nam ono što si nam obećao po vjerovjesnicima Svojim i na Sudnjem danu nas ne osramoti! Ti ćeš, doista, Svoje obećanje ispuniti. I Gospodar njihov im se odazva: - Nijednom trudniku između vas trud njegov neću poništiti, ni muškarcu ni ženi - vi ste jedni od drugih. Onima koji se isele i koji budu iz zavičaja svoga prognani i koji budu na putu Mome mučeni i koji se budu borili i poginuli, sigurno ću preko rđavih djla njihovih preći i sigurno ću ih u džnnetske bašće, kroz koje će rijeke teći, uvesti; nagrada će od Allaha biti. - A u Allaha je nagrada najljepša (Kur'an, 3: 194-195).

To je upravo naša namjera - da pozovemo sve džamije u Evropi, kao i sve ljude dobre volje da se pridruže našoj dovi (molitvi) na dan 11. jula u podnevsko vrijeme kada ćemo u Potočarima dženazu-namaz klanjati i pokopati, nažalost samo dijelove posmrtnih ostataka, stotine nevinih muslimanskih dječaka i starijih osoba.

O čovječe, ko god da si i ma gdje da si - sjeti se Stvoritelja koji nas je sve stvorio od jednog muškarca i jedne žene tako da možemo svi iskreno učiti ovu dovu (molitvu):

Gospodaru naš,
nauči nas da je tolerancija najveći stupanj moći,
a želja za osvetom prvi znak slabosti.

Gospodaru naš,
ako nam uzmeš imetak, ostavi nam nadu.
Ako nam ne podariš uspjeh,
podari nam snagu volje da savladam poraz,
a kada nam uzmeš blagodat zdravlja, podari nam blagodat vjere.

Gospodaru naš,
kada se ogriješimo o ljude, podari nam snagu izvinjenja,
a kada se ljudi o nas ogriješe, podari nam snagu oprosta.

Gospodaru naš,
ako mi zaboravim Tebe, nemoj Ti zaboraviti nas!

Molimo Te, Bože, da tuga bude nada,
da osveta bude pravda,
da majčina suza bude molitva
da se više nikada i nikome ne ponovi Srebrenica. Amin!

أَللّهُمَّ ِالْيكَ نَشْكُو ضَعُفَ قُوَّتنَِا، وَقِلَّةَ حِيلَتِنَا، وَهَوَانِنَا عَلَي الناَّسِ، ياَ اَرْحَمَ الرَّحِميِنَ. أَنْتَ رَبُّ الْمُسْتَضْعَفِينَ، وَأَنْتَ رَبُّنَا. إِليَ مَنْ تَكِلْناَ؟ إِليَ بَعيِدٍ يَتَجَهَّمُناَ؟ أَمْ إِليَ عَدُوٍّ مَلَكْتَهُ أَمْرَنَا؟ إِنْ لَمْ يَكُنْ بِكَ عَلَيْنَا غَضَبٌ فَلاَ نُبَاليِ، بَلاَ عَافِيَتُكَ هِيَ أَوْسَعُ لَنَا. نَعُوذُ بِنُورِوَجْهِكَ الَّذيِ أَشْرَقَتْ لَهُ الظُّلُمَاتُ، صَلُحَ عَلَيْهِ أَمْرُ الدُّنْيَا وَالآخِرَةِ مِنْ أَنْ تَنْزِلَ بِنَا غَضَبُكَ، أَوْ يَحِلَّ عَلَيْنَا سَخَطُكَ. لَكَ العُتْبَي حَتيَّ تَرْضَي, وَلاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِكَ.

الإبادة الجماعية في سريبرينيتسا

إنّ الحمد لله، نحمده ونستعينه ونستغفره، ونعوذ بالله من شرور أنفسنا، ومن سيّئات أعمالنا، من يهد الله فلا مضلّ له، ومن يضلل فلا هادي له، وأشهد أن لا إله إلاّ الله وحده لا شريك له، وأشهد أنّ محمّداً عبده ورسوله.

أيتها الأخوات المحترمات، أيها الإخوة الأعزاء
لقد كان دخول الإسلام إلى أوروبا طبيعيا، مثلما كان دخول اليهودية والمسيحية. ولم يكن أحد من رسل الله تعالى من أصل أوروبي.
لذا، فإن أحدا لا يملك الحق في المطالبة بأولوية معتقداته على الأرض الأوروبية. وإن التراث الإبراهيمي بمكوناته الثلاثة - اليهودية والمسيحية والإسلام - ينتمي إلى أوروبا، وبالتالي فإن لأوروبا الحق، لا بل يجب عليها أن تتعامل معه وكأنه شيء يخصها.
لقد دخل الإسلام إلى أوروبا عبر بوابتين رئيسيتين: بوابة شبه الجزيرة الأيبيرية في القرن الثامن الميلادي، وبوابة شبه جزيرة البلقان في القرن الرابع عشر الميلادي.
ولقد أنتج الوجود الإسلامي في الأندلس (أسبانيا اليوم) على مدى ثمانية قرون، تراثا فريدا من التسامح الديني والثقافي، وحريةً أكاديميةً، ساعدت أوروبا كثيرا، في مسيرتها نحو الإنسانية والنهضة.
لكن، ولسوء الحظ، فإن فكرة التسامح الأندلسي لم تَنْجُ من التاريخ الأوروبي.
وبفضل الله، نجح الإسلام في البقاء في شبه جزيرة البلقان، رغم المحن، التي شهد المسلمون في القرن الماضي واحدة من أشدها متمثلة في الإبادة الجماعية في يوليو من عام 1995 في مدينة سريبرينيتسا البوسنية، التي كانت في ذلك الوقت منطقة آمنة، بموجب قرار من مجلس الأمن التابع للأمم المتحدة.
استمرت المذبحة عدة أيام، وذهب ضحيتها أكثر من 8000 مسلم من الرجال والصبيان الذين طلبوا النجاة في تلك المنطقة التي كانت تحت حماية قوات الحماية الدولية التابعة للأمم المتحدة (UNPROFOR)، ولكنهم قتلوا وأعدموا جماعات، جماعات، بأيدي القوات الصربية بقيادة الجنرال ملاديتش، والوحدات شبه العسكرية، بما فيها وحدات الشرطة الصربية غير النظامية التي دخلت الأراضي البوسنية من صربيا.
وأُجْبِرَ ما يزيد على 25000 من النساء والأطفال وكبار السن على الرحيل، مما يجعل هذا الحدث أكبر جريمة من جرائم الحرب التي حدثت في أوروبا منذ نهاية الحرب العالمية الثانية.
لذلك، رأى البرلمان الأوروبي أن اعتماد يوم الحادي عشر من يوليو يوما للذكرى، هو التعبير الأمثل لتكريم ضحايا الإبادة الجماعية في سريبرينيتسا.
وبذلك، وفي 15 من يناير 2009، اعتمد البرلمان الأوروبي بأغلبية 565 صوتا قرارا حول سريبرينيتسا، إحياء واحتراما لذكرى جميع ضحايا الفظائع؛ معربا بذلك عن تعازيه لأسر الضحايا التي ما زال الكثير منها لا يدري شيئا عن مصير ذويهم، وتضامنه معها؛ ومعترفا بأن هذا الألم المتواصل قد تفاقم بسبب الإخفاق في تقديم المسؤولين عن هذه الأعمال إلى العدالة.
كما يدعو البرلمان الأوروبي المجلس والمفوضية إلى إحياء الذكرى السنوية لجريمة الإبادة الجماعية في سريبرينيتسا - بوتوتشاري بالشكل المناسب، وذلك من خلال دعم قرار البرلمان باعتماد الحادي عشر من يوليو، يومَ إحياء ذكرى الإبادة الجماعية في سريبرينيتسا في كل أنحاء الاتحاد الأوروبي، ودعوة جميع دول غرب البلقان لعمل الشيء نفسه.
إن ضحايا الإبادة الجماعية في سريبرينيتسا يدركون أنه لا يمكن تغيير الماضي، ولكن يُقَدِّرون اعتراف الاتحاد الأوروبي بآلامهم، بوصف ذلك مؤشرا جيدا على عدم تكرار الإبادة الجماعية لأحد في المستقبل.
إن المسلمين في أوروبا، ومعهم كل الناس ذوي النوايا الحسنة يعربون عن امتنانهم بأن حياة أطفال البوسنة الأبرياء لم تذهب سدى. وهذا بالضبط ما يعلمنا إياه القرآن الكريم، كما في قوله تعالى:
{رَبَّنَا وَآَتِنَا مَا وَعَدْتَنَا عَلَى رُسُلِكَ وَلا تُخْزِنَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّكَ لا تُخْلِفُ الْمِيعَادَ. فَاسْتَجَابَ لَهُمْ رَبُّهُمْ أَنِّي لا أُضِيعُ عَمَلَ عَامِلٍ مِنْكُمْ مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَى بَعْضُكُمْ مِنْ بَعْضٍ فَالَّذِينَ هَاجَرُوا وَأُخْرِجُوا مِنْ دِيَارِهِمْ وَأُوذُوا فِي سَبِيلِي وَقَاتَلُوا وَقُتِلُوا لأُكَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَلأُدْخِلَنَّهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الأَنْهَارُ ثَوَابًا مِنْ عِنْدِ اللهِ وَاللهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الثَّوَابِ} (آل عمران، 194-195).
وهذا هو بالضبط ما نود أن نطلبه اليوم من جميع المساجد في أوروبا، وكذلك من جميع الناس ذوي النوايا الحسنة، أن يشاركونا بالصلاة والدعاء في الحادي عشر من يوليو من هذا العام، ومن كل عام، في وقت الظهيرة في بوتوتشاري، حيث سيتم دفن بقايا وأشْلاءَ من أجساد مئات المسلمين الأبرياء من الرجال والصبيان. ويحدونا الأمل أن تكون هذه الصلاة، وهذا الدعاء، سببا في أن يكون المستقبل أفضل من الماضي، وأنّ أطفالنا لن يخافوا بعد اليوم من الإبادة الجماعية.
أيها الإنسان، كائنا من كنت، وأينما كنت، اذكر الله الذي خلقنا من نفس واحدة، وتعال ندعو سويا هذا الدعاء:
اللهم لا تَدَعْ النجاح يخدعنا ولا الإخفاقَ أن يوقعَنا في اليأس!
واجعلنا نتذكر دائما أن الإخفاق ابتلاء يسبق النجاح!

اللهم علّمنا أن التسامح هو أعلى درجات القوة
وأن الرغبة بالانتقام هي أول علامات الضعف!

اللهم إذا حرمتنا المال، فامنحنا الأمل!
وإذا منحتنا النجاح، فامنحنا أيضا إرادة التغلب على الهزيمة،
إذا أخذت منّا بركة الصحة، فزوّدنا ببركة الإيمان!

اللهم إذا أخطأنا بحق الناس، فأعطنا قوّة الإعتذار!
وإذا أخطأ الناس بحقنا، فأعطنا قوّة المغفرة!

اللهم إذا ننسيناك، فلا تنسنا!
نسألك اللهم أن يصبح الحزن أملا وأن يصبح القصاص عدلا
وأن تكون دمعة الأم صلاة أن لا يتعرض أحد أبدا من جديد لسريبرينيتسا!

أَللّهُمَّ ِالْيكَ نَشْكُو ضَعُفَ قُوَّتنَِا، وَقِلَّةَ حِيلَتِنَا، وَهَوَانِنَا عَلَي الناَّسِ، ياَ اَرْحَمَ الرَّحِميِنَ.
أَنْتَ رَبُّ الْمُسْتَضْعَفِينَ، وَأَنْتَ رَبُّنَا.
إِليَ مَنْ تَكِلْناَ؟ إِليَ بَعيِدٍ يَتَجَهَّمُناَ؟ أَمْ إِليَ عَدُوٍّ مَلَكْتَهُ أَمْرَنَا؟
إِنْ لَمْ يَكُنْ بِكَ عَلَيْنَا غَضَبٌ فَلاَ نُبَاليِ، بَلاَ عَافِيَتُكَ هِيَ أَوْسَعُ لَنَا.
نَعُوذُ بِنُورِوَجْهِكَ الَّذيِ أَشْرَقَتْ لَهُ الظُّلُمَاتُ،
صَلُحَ عَلَيْهِ أَمْرُ الدُّنْيَا وَالآخِرَةِ مِنْ أَنْ تَنْزِلَ بِنَا غَضَبُكَ، أَوْ يَحِلَّ عَلَيْنَا سَخَطُكَ.
لَكَ العُتْبَي حَتيَّ تَرْضَي, وَلاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِكَ.

TURKÇE
AVRUPA HÜTBESI

Avrupa Birliği'nin Srebrenica Toplu Katliamını Anma Günü vesilesi ile
Bosna-Hersek İslam Birliği Reis-ul-Uleması ve Başmüftüsü
Dr. Mustafa Ceriç'in
Avrupa Hütbsi

إنّ الحمد لله، نحمده ونستعينه ونستغفره، ونعوذ بالله من شرور أنفسنا، ومن سيّئات أعمالنا، من يهد الله فلا مضلّ له، ومن يضلل فلا هادي له، وأشهد أن لا إله إلاّ الله وحده لا شريك له، وأشهد أنّ محمّداً عبده ورسوله. قال الله تعالي في القران الحكيم: رَبَّنَا وَآتِنَا مَا وَعَدتَّنَا عَلَى رُسُلِكَ وَلاَ تُخْزِنَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّكَ لاَ تُخْلِفُ الْمِيعَادَ. فَاسْتَجَابَ لَهُمْ رَبُّهُمْ أَنِّي لاَ أُضِيعُ عَمَلَ عَامِلٍ مِّنكُم مِّن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَى بَعْضُكُم مِّن بَعْضٍ فَالَّذِينَ هَاجَرُواْ وَأُخْرِجُواْ مِن دِيَارِهِمْ وَأُوذُواْ فِي سَبِيلِي وَقَاتَلُواْ وَقُتِلُواْ لأُكَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَلأُدْخِلَنَّهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ ثَوَابًا مِّن عِندِ اللّهِ وَاللّهُ عِندَهُ حُسْنُ الثَّوَابِ ـ صدق الله العظيم.

Değerli kardeşlerim!

Avrupa'ya İslam'ın girişi de, tıpkı Yahudiliğin ve Hıristiyanlığın yayılımında olduğu gibi doğal mecraında vuku bulmuştur. Allah'ın hiçbir Peygamberi Avrupa asıllı değildi.
Bundan dolayıdır ki; Avrupa'da hiçkimse kendi inancına öncelik verilmesini talep etme hakkına sahip olmamalıdır. İbrahim'in -Yahudilik, Hıristiyanlık ve İslam- üç unsurlu mirası Avrupa'ya özgüdür. Dolayısıyla Avrupa'nın bu mirası sahiplenmesi hakkıdır ve hatta görevidir.
İslam, Avrupa'ya iki ana kapıdan girmiştir: Bunlar 8. Asır'da İberya Yarımadası ve 14. asırda Balkan Yarımadası'dır...
İslam'ın Endülüs'te (bugünkü İspanya) sekiz asır süren varlığı; Avrupa'da kendine özgü dini ve kültürel hoşgörünün ayrıca akademik özgürlüğün oluşmasına vesile olmuş ve bu sayede Rönesans gerçekleşebilmiştir.
Fakat maalesef Endülüs'ün hoşgörü düşüncesi Avrupa tarihinin seyri içinde hayatta kalamamıştır.
Allah'ın inayeti ile İslam; Müslümanların geçen asırda maruz kaldıkları işkencelere karşın, Balkan Yarımadası'nda kalmayı başarmıştır. Şüphesiz sözkonusu bu işkencelerin başında; Birleşmişler Milletler'e bağlı Güvenlik Konseyi'nin kararı ile "güvenli bölge" ilan edilmesine rağmen, 1995 yılı Temmuz'unda Bosna-Hersek'in Srebrenica şehrinde yaşanılan katliam gelmektedir.
Günlerce süren bu katliamda 8000 erkek ve çocuk müslüman kurban gitmiştir. Birleşmiş Milletlere bağlı UNPROFOR adında uluslararası koruma gücünün himayesine sığınmalarına rağmen, Sırp generali Mladiç'in komutasındaki sırplar ve Sırbistan'dan Bosna'ya giren özel askeri birimler sivil insanları topluca katlettiler. 25.000'den fazla kadın, yaşlı ve çocuğun sürgüne zorlandığı bu zulüm; İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra Avrupa'da yaşanan en büyük kıyımdır.
Bu yüzden Avrupa Parlamentosu, Srebrenica'daki toplu katilamda hayatını kaybedenlerin hatırasına saygı maksadıyla 11 Temmuz gününün anma günü olması kararını almıştır.
Avrupa Parlamentosu 15 Ocak 2009 tarihinde 565 oyla aldığı bu kararla , tüm katliamların kurbanlarını anma günü ilan ederek, hayatını kaybeden ve akıbetleri hakkında bir haber alınamayanların ailelerine ve yakınlarına taziyelerini ve yanlarında olduklarını ifade etmiş ve böylece savaş suçlularını adalete teslim etmek konusunda gevşek davranmanın, madur kişilerin acılarının daha da artmasına sebep olduğunu itiraf etmiştir.
Ayrıca Parlamento, Avrupa Konseyi ve Meclisi'nden, Srebrenica Katliamının Potoçari'deki Anıt Mezarlık'ta gerektiği ağrlıkta anılmasını talep etmekte ve tüm Avrupa Birliği ülkelerinde ve AB'nin dışında olan tüm Balkan ülkelerinde Parlemento'nun bu kararının uygulanmasını istemektedir.
Srebrenica katliamı kurbanları, geçmişi geri getirmenin mümkün olmadığının farkındalar. Ancak , Avrupa Birliği mağdurların yanında taraf olduğunu gösterdiği için, bu kararı taktir etmekte ve bir daha böyle bir katliamın tekrarlanmayacağına dair iyi bir işaret olarak görmektedirler.
Sadece Avrupa'daki müslümanlar değil, aynı zamanda halis niyet sahibi herkes, masum Bosna çocuklarının hayatlarının heba olmadığına inanmaktadırlar, tıpkı Yüce Kur'an'ın bize öğrettiği gibi:

‘Ey Rabbimiz, peygamberler aracılığı ile bize söz verdiğin nimetleri bahşet. Kıyamet gününde yüzümüzü kara çıkarma. Sen sözünde durursun; bundan hiç şüphemiz yok' derler. Rableri de dualarına şöyle icabet eder. Erkek-kadın hiç birinizin çabasını boşa çıkarmayacağım, hepiniz eşitsiniz. Benim için zulüm diyarlarından göç edenlerin, ülkelerinden sürülenlerin, yolumda işkenceye uğrayanların, vuruşup çarpışanların ve bu yolda öldürülenlerin yanlışlarını hoş göreceğim. Onları altından ırmaklar akan cennetlere koyacağım. Onlar Allah katında muhteşem ödüllere layık görülecektir. Ödüllerin en güzelini Allah verir.' (Ali İmran, 194-195)

Bizim de Avrupa'daki cümle cami cemaatlerinden ve tüm iyi niyetli insanlardan meramımız, bu yılın ve her yılın 11 Temmuz gününün öğle vaktinde Potoçari'deki Anıt Mezar'da yüzlerce masum müslümanın son istirahatgâhında bizim yapacağımız dualara katılmalarıdır.
Temennimiz odur ki, bu namaz ve dualar, geleceğin geçmişten daha iyi olacağına ve çocuklarımızın da bundan böyle katliamlardan korkmayacaklarına sebep olmasıdır.
Ey İnsan, ne olursan ol ve nerede olursan ol, hepimizi tek canlıdan yaratan Allah'ı hatırla ve hep birlikte şu duayı okumaya gel:

Ey Allah'ım
Başarımızın bizi kandırmasına
Başarısızlığımızın da bizi ümitsizliğe sevk etmesine izin verme.
Başarısızlığın, başarıya götüren bir imtihanın olduğunu bize hatırlat!
Ey Rabbim!
Hoşgörünün en büyük güç olduğunu
İntikam almak ise güçsüzlüğün ilk işareti olduğunu bize öğret!
Ey Rabbim!
Mal'dan bizi mahrum edersen, bize ümit bağışla!
Bize başarı verdiysen, uğrayabileceimiz başarısızlığı da yenme iradesi ver!
Sağlık nimetini bizden alırsan bizi İman nimeti ile takviye et!
Ey Rabbim!
İnsanlar hakkında hata edersek, onlardan özür dileme gücünü bize ver!
İnsanlar bizim hakkımızda hata ederse, bize onları affetme gücünü de ver!
Ey Allah'ım!
Eğer biz Seni unutursak, Sen bizi unutma!
Ey Rabbim!
Senden
Üzüntünün Ümit olmasını
İntikamın Adalet olmasını
Anne'nin yaşı Dua olmasını
ve hiçbir zaman ve hiçbir yerde bir daha Srebrenica'nın tekraralanmamsını diliyoruz!
Allahım!
Güçsüz ve çaresiz kaldığımı, halk nazarında hor görüldüğümü, ancak sana arz ve şikayet ederim.
Ey merhametlilerin merhametlisi. Biçarelerin Rabbi Sensin. Sensin Rabbim benim. Beni kime bıraktın! Huysuz ve yüzsüz yabancıya mı, yoksa bu işimde bana hakim olacak düşmana mı?
Allahım!
Eğer bana karşı küs değilsen, çektiğim sıkıntılara ve belalara hiç aldırmam.
Fakat senin esirgeyiciliğin bunları göstermeyecek kadar geniştir.
Allahım, gazabına uğramaktan, rahmetinden uzak kalmaktan, karanlıkları aydınlatan, dünya ve ahireti salâha kavuşturan ilâhi nuruna sığınırım.
Rızanı dilerim. Sana iltica ederim. Bütün kuvet, her kudret ancak Sendendir, Ya Rabbi!"

أَللّهُمَّ ِالْيكَ نَشْكُو ضَعُفَ قُوَّتنَِا، وَقِلَّةَ حِيلَتِنَا، وَهَوَانِنَا عَلَي الناَّسِ، ياَ اَرْحَمَ الرَّحِميِنَ.
أَنْتَ رَبُّ الْمُسْتَضْعَفِينَ، وَأَنْتَ رَبُّنَا.
إِليَ مَنْ تَكِلْناَ؟ إِليَ بَعيِدٍ يَتَجَهَّمُناَ؟ أَمْ إِليَ عَدُوٍّ مَلَكْتَهُ أَمْرَنَا؟
إِنْ لَمْ يَكُنْ بِكَ عَلَيْنَا غَضَبٌ فَلاَ نُبَاليِ، بَلاَ عَافِيَتُكَ هِيَ أَوْسَعُ لَنَا.
نَعُوذُ بِنُورِوَجْهِكَ الَّذيِ أَشْرَقَتْ لَهُ الظُّلُمَاتُ،
صَلُحَ عَلَيْهِ أَمْرُ الدُّنْيَا وَالآخِرَةِ مِنْ أَنْ تَنْزِلَ بِنَا غَضَبُكَ، أَوْ يَحِلَّ عَلَيْنَا سَخَطُكَ.
لَكَ العُتْبَي حَتيَّ تَرْضَي, وَلاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِكَ.

The day of Commemoration
of the Srebrenica genocide all over the European Union

إنّ الحمد لله، نحمده ونستعينه ونستغفره، ونعوذ بالله من شرور أنفسنا، ومن سيّئات أعمالنا، من يهد الله فلا مضلّ له، ومن يضلل فلا هادي له، وأشهد أن لا إله إلاّ الله وحده لا شريك له، وأشهد أنّ محمّداً عبده ورسوله. قال الله تعالي في القران الحكيم: رَبَّنَا وَآتِنَا مَا وَعَدتَّنَا عَلَى رُسُلِكَ وَلاَ تُخْزِنَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّكَ لاَ تُخْلِفُ الْمِيعَادَ. فَاسْتَجَابَ لَهُمْ رَبُّهُمْ أَنِّي لاَ أُضِيعُ عَمَلَ عَامِلٍ مِّنكُم مِّن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَى بَعْضُكُم مِّن بَعْضٍ فَالَّذِينَ هَاجَرُواْ وَأُخْرِجُواْ مِن دِيَارِهِمْ وَأُوذُواْ فِي سَبِيلِي وَقَاتَلُواْ وَقُتِلُواْ لأُكَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَلأُدْخِلَنَّهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ ثَوَابًا مِّن عِندِ اللّهِ وَاللّهُ عِندَهُ حُسْنُ الثَّوَابِ ـ صدق الله العظيم.

Dear Brothers and Sisters,
The arrival of Islam in Europe is as natural as the arrival of both Judaism and Christianity. None of the messengers of God are of the European origin.
Hence, no one has the right to claim the priority of his/her faith of the land of Europe. All three Abrahamic traditions - Judaism, Christianity and Islam belong to Europe and thus Europe has the right, nay, an obligation to treat them as its own.

The arrival of Islam into Europe has come via two main gates: the gate of the Iberian Peninsula in the 8th century and the Balkan Peninsula in the 14th century.
Eight centuries of the Islamic presence in Andalusia, Spain, have produced a unique tradition of religious and cultural tolerance as well as academic freedom which has greatly helped Europe on its way to humanism and renaissance.

Unfortunately, the idea of the Andalusian tolerance did not survive the European history.

By the grace of Allah, Islam did survive in the Balkan Peninsula despite the hardship which the Muslims have witnessed over the last century the most difficult one being genocide in July 1995 in the Bosnian town of Srebrenica, which was at that time a Protected Zone by a United Nations Security Council Resolution.
During several days of carnage more than 8 000 Muslim men and boys, who had sought safety in this area under the protection of the United Nations Protection Force (UNPROFOR), were summarily executed by Serb forces commanded by General Mladić and by paramilitary units, including Serbian irregular police units which had entered Bosnian territory from Serbia.

Nearly 25 000 women, children and elderly people were forcibly deported, making this event the biggest war crime to take place in Europe since the end of the Second World War.

Therefore, the European Parliament thought it appropriate that the institutionalisation of the 11th of July as a day of remembrance is the best means of paying tribute to the victims of the Srebrenica genocide.

Thus, with the majority vote of its 565 members the European Parliament has adopted the resolution of 15 January 2009 on Srebrenica whereby it commemorates and honors all the victims of the atrocities; expresses its condolences to and solidarity with the families of the victims, many of whom are living without final confirmation of the fate of their relatives; recognizes that this continuing pain is aggravated by the failure to bring those responsible for these acts to justice.

Also, the European Parliament calls on the Council and the Commission to commemorate appropriately the anniversary of the Srebrenica-Potočari act of genocide by supporting Parliament's recognition of 11 July as the day of commemoration of the Srebrenica genocide all over the EU, and to call on all the countries of the western Balkans to do the same.

The victims of Srebrenica genocide are aware that the past cannot be changed, but they appreciate the recognition of their pain by EU as a good sign that genocide will not be repeated in the future to anyone.

Not only Muslims in Europe, but all people of good faith are also appreciative of the fact that the lives of innocent boys of Bosnia were not in vain. It is exactly what the Holy Qur'an teaches us to say:

O our Sustainer, grant us that which Thou hast promised us through Thy apostles, and disgrace us not on Resurrection Day! Verily, Thou never failest to fulfill Thy promise! And thus does their Sustainer answer their prayer: - I shall not lose sight of the labour of any of you who labours [in My way], be it man or woman: each of you is an issue of the other. Hence, as for those who forsake the domain of evil, and are driven from their homelands, and suffer hurt in My cause, and fight [for it], and are slain - I shall most certainly efface their bad deeds, and shall most certainly bring them into gardens through which running waters flow, as a reward from God: for with God is the most beauteous of rewards (3:194-195)

And this is exactly what we would like to ask all the mosques in Europe today as well as all the people of good faith to join us in our prayer on the 11th of July in the noontime in Potočari where only parts of hundreds of innocent Muslim men and boys will be buried. This prayer is our hope that our future shall be better than our past and that our children shall not have fear of genocide.

O Man, whoever you are and wherever you might be, remember God who created us all in the same way and the same sway so that we all might say our honest prayer:

Europäischer Gedenktag des Völkermords von Srebrenica

إنّ الحمد لله، نحمده ونستعينه ونستغفره، ونعوذ بالله من شرور أنفسنا، ومن سيّئات أعمالنا، من يهد الله فلا مضلّ له، ومن يضلل فلا هادي له، وأشهد أن لا إله إلاّ الله وحده لا شريك له، وأشهد أنّ محمّداً عبده ورسوله. قال الله تعالي في القران الحكيم: رَبَّنَا وَآتِنَا مَا وَعَدتَّنَا عَلَى رُسُلِكَ وَلاَ تُخْزِنَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّكَ لاَ تُخْلِفُ الْمِيعَادَ. فَاسْتَجَابَ لَهُمْ رَبُّهُمْ أَنِّي لاَ أُضِيعُ عَمَلَ عَامِلٍ مِّنكُم مِّن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَى بَعْضُكُم مِّن بَعْضٍ فَالَّذِينَ هَاجَرُواْ وَأُخْرِجُواْ مِن دِيَارِهِمْ وَأُوذُواْ فِي سَبِيلِي وَقَاتَلُواْ وَقُتِلُواْ لأُكَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَلأُدْخِلَنَّهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ ثَوَابًا مِّن عِندِ اللّهِ وَاللّهُ عِندَهُ حُسْنُ الثَّوَابِ ـ صدق الله العظيم.

Liebe Brüder und Schwestern,
Die Präsenz des Islams in Europa ist ebenso natürlich wie die Präsenz des Judentums und des Christentums in Europa.
Keiner der Gesandten Gottes ist europäischen Ursprungs. Daher hat niemand einen Anspruch auf Vorrang seines Glaubens im Land Europa. Alle drei Abrahamischen Traditionen - Judentum, Christentum und Islam - gehören zu Europa, und damit hat Europa das Recht - nein, die Verpflichtung - sie als die eigenen zu behandeln.
Der Islam ist über zwei hauptsächliche Wege nach Europa gelangt: über das Tor der Iberischen Halbinsel im 8. Jahrhundert und über das Tor des Balkan im 14. Jahrhundert.
Acht Jahrhunderte islamischer Präsenz in Andalusien, Spanien, haben eine einzigartige Tradition religiöser und kultureller Toleranz, ebenso wie akademischer Freiheit geschaffen, die Europa maßgeblich vorangebracht hat auf dem Weg zu Humanismus und Renaissance.
Unglücklicherweise hat der Gedanke der Toleranz aus Andalusien in der europäischen Geschichte nicht überlebt.
Durch die Gnade Allahs hat der Islam auf der Balkanhalbinsel überlebt, trotz der Bedrängnisse, denen die Muslime im letzten Jahrhundert ausgesetzt waren und von denen die schwerste der Völkermord im Juli 1995 in der bosnischen Stadt Srebrenica darstellt, die damals eine Schutzzone der Vereinten Nationen auf Grundlage einer Resolution des UN-Sicherheitsrates war.
Während mehrtägiger Massaker wurden über 8.000 muslimische Männer und Jungen, die in diesem Gebiet Sicherheit unter dem Schutz der Schutztruppe der Vereinten Nationen UNPROPFOR gesucht hatten, summarisch exekutiert von serbischen Truppen unter dem Kommando von General Mladić und von paramilitärischen Einheiten, einschließlich serbischer irregulärer Polizeieinheiten, die von Serbien aus in bosnisches Gebiet eingedrungen waren.
Annähernd 25.000 Frauen, Kinder und ältere Menschen wurden gewaltsam deportiert, sodass dieses Ereignis zum größten Kriegsverbrechen wurde, das in Europa seit dem Ende des Zweiten Weltkriegs stattgefunden hat.
Das Europäische Parlament hat es deshalb für angebracht erachtet, mit der Einsetzung des 11. Juli als Gedenktag in geeigneter Weise den Opfern des Völkermords von Srebrenica Achtung zu bezeugen.
So hat das Europäische Parlament mit dem Mehrheitsvotum seiner 565 Abgeordneten die Resolution vom 15. Januar 2009 zu Srebrenica angenommen, in der es aller Opfer der Gräuel gedenkt und ihnen Achtung erweist; den Familien der Opfer, von denen viele ohne endgültige Gewissheit über das Schicksal ihrer Angehörigen leben müssen, sein Mitgefühl ausspricht und seine Solidarität mit ihnen bekundet; anerkennt, dass dieser fortdauernde Schmerz noch dadurch vergrößert wird, dass die für diese Taten Verantwortlichen bislang nicht der Rechtsprechung über¬antwortet wurden.
Das Europäische Parlament fordert auch den Rat und die Kommission auf, des Jahrestags des Völkermords von Srebrenica-Potočari in angemessener Weise zu gedenken, indem sie die Anerkennung des 11. Juli als Tag des Gedenkens an den Völkermord von Srebrenica in der gesamten EU durch das Parlament unterstützen, und alle Länder des westlichen Balkans dazu aufzurufen, dasselbe zu tun.
Die Opfer von Srebrenica wissen, dass sich die Vergangenheit nicht ändern lässt, aber sie wissen auch die Anerkennung ihres Schmerzes durch die EU zu schätzen als ein gutes Zeichen, dass Völkermord in der Zukunft an niemandem mehr wiederholt werden wird.
Nicht nur Muslime in Europa, sondern alle Menschen guten Willens kennen an, dass das Opfer unschuldiger Jungen aus Bosnien nicht umsonst war. Dies genau lehrt uns der Heilige Koran:
Unser Herr, gib uns, was Du uns durch Deine Gesandten verheißen hast, und stürze uns am Tag der Auferstehung nicht in Schande. Siehe, Du brichst Dein Versprechen nicht. - Ich lasse keine Tat von euch verloren gehen, sei es von einem Mann oder einer Frau. Die einen von euch stammen ja von den anderen. Und diejenigen, die da auswanderten und aus ihren Häusern vertrieben wurden und auf Meinem Wege litten und kämpften und fielen - wahrlich ich will ihre Missetaten vergeben und wahrlich, Ich will sie in Gärten führen, durcheilt von Bächen, als Lohn von Allah, und Allah - bei Ihm ist der schönste Lohn. (3:194-195, übs. M.W. Hofmann)
Und genau darum möchten wir alle Moscheen in Europa und alle Menschen guten Willens bitten, in unser Gebet am 11. Juli Mittag in Srebrenica/Potočari einzustimmen, dort wo die Überreste von Hunderten unschuldiger muslimischer Männer und Jungen begraben werden. Dieses Gebet drückt unsere Hoffnung aus, dass unsere Zukunft besser sein wird als unsere Vergangenheit, und dass unsere Kinder keine Angst vor Völkermord haben müssen.
Ihr Menschen, wer immer und wo immer ihr seid, gedenkt, dass Gott uns alle in derselben Art und Weise geschaffen hat, damit wir gemeinsam aufrichtig beten:

Oh Gott,
Lass uns nicht von Erfolg getäuscht
Oder durch Scheitern entmutigt werden!
Erinnere uns, dass Scheitern eine Versuchung ist,
Die dem Erfolg voraus geht!
Oh Gott,
Lehre uns, dass Toleranz
Der höchste Grad von Stärke,
Und das Bedürfnis nach Rache
Das erste Zeichen von Schwäche ist!
Oh Gott,
Wenn Du unseren Besitz fortnimmst,
Gib und Hoffnung!
Wenn Du uns Erfolg schenkst,
Gib uns auch den Willen, Fehlschläge zu überwinden!
Wenn Du uns den Segen der Gesundheit vorenthältst,
Verleih uns den Segen des Glaubens!
Oh Gott,
Wenn wir gegen Menschen sündigen,
Dann gib uns die Kraft zur Entschuldigung!
Und wenn Menschen gegen uns sündigen,
Dann gib uns die Kraft zu verzeihen!
Oh Gott,
Wenn wir Dich vergessen,
Vergiss Du uns nicht!
Oh Gott,
Möge aus Trauer Hoffnung werden!
Möge aus Rache Gerechtigkeit werden!
Mögen aus den Tränen der Mütter Gebete werden!
Dass Srebrenica nie mehr geschieht! Niemandem, nirgendwo!

أَللّهُمَّ ِالْيكَ نَشْكُو ضَعُفَ قُوَّتنَِا، وَقِلَّةَ حِيلَتِنَا، وَهَوَانِنَا عَلَي الناَّسِ، ياَ اَرْحَمَ الرَّحِميِنَ.
أَنْتَ رَبُّ الْمُسْتَضْعَفِينَ، وَأَنْتَ رَبُّنَا.
إِليَ مَنْ تَكِلْناَ؟ إِليَ بَعيِدٍ يَتَجَهَّمُناَ؟ أَمْ إِليَ عَدُوٍّ مَلَكْتَهُ أَمْرَنَا؟
إِنْ لَمْ يَكُنْ بِكَ عَلَيْنَا غَضَبٌ فَلاَ نُبَاليِ، بَلاَ عَافِيَتُكَ هِيَ أَوْسَعُ لَنَا.
نَعُوذُ بِنُورِوَجْهِكَ الَّذيِ أَشْرَقَتْ لَهُ الظُّلُمَاتُ،
صَلُحَ عَلَيْهِ أَمْرُ الدُّنْيَا وَالآخِرَةِ مِنْ أَنْ تَنْزِلَ بِنَا غَضَبُكَ، أَوْ يَحِلَّ عَلَيْنَا سَخَطُكَ.
لَكَ العُتْبَي حَتيَّ تَرْضَي, وَلاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِكَ.

إنّ الحمد لله، نحمده ونستعينه ونستغفره، ونعوذ بالله من شرور أنفسنا، ومن سيّئات أعمالنا، من يهد الله فلا مضلّ له، ومن يضلل فلا هادي له، وأشهد أن لا إله إلاّ الله وحده لا شريك له، وأشهد أنّ محمّداً عبده ورسوله. قال الله تعالي في القران الحكيم: رَبَّنَا وَآتِنَا مَا وَعَدتَّنَا عَلَى رُسُلِكَ وَلاَ تُخْزِنَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّكَ لاَ تُخْلِفُ الْمِيعَادَ. فَاسْتَجَابَ لَهُمْ رَبُّهُمْ أَنِّي لاَ أُضِيعُ عَمَلَ عَامِلٍ مِّنكُم مِّن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَى بَعْضُكُم مِّن بَعْضٍ فَالَّذِينَ هَاجَرُواْ وَأُخْرِجُواْ مِن دِيَارِهِمْ وَأُوذُواْ فِي سَبِيلِي وَقَاتَلُواْ وَقُتِلُواْ لأُكَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَلأُدْخِلَنَّهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ ثَوَابًا مِّن عِندِ اللّهِ وَاللّهُ عِندَهُ حُسْنُ الثَّوَابِ ـ صدق الله العظيم.