St. Louis: 17 godina od genocida u prijedorskoj regiji
U St.Louisu u organizaciji Udruženja stanovnika Opštine Prijedor obilježena 17. godišnjica agresije na Bošnjake i Hrvate prijedorske regije.
Istina i tradicija su vjerovatno jedna od najvrijednijih i glavnih korijena i vrlina ljudskog bića, odnosno jednog naroda. Međutim ove dvije kategorije koje određuju osnovna obilježja jedne etničke skupine, samo su baza na kojoj treba graditi prosperitet da bi se sačuvali ovi korjeni i obezbjedila stabilana postojanost i budućnost.
Kad se govori o tradiciji i istini onda se neminovno nameće i pitanje uloge historije kao jedne naučne discipline koja će u budućnosti poslužiti da se pravilo razumije prošlost bez obzira koliko ona bila udaljena od sadašnjosti. Pravilno tumačiti historiju nije nimalo lako, pošto uvijek postoje neki koji žele da je tumače na svoj način da bi sakrili svoje greške i ostali nekažnjeni. Gotovo uvijek agresori su oni koji planski nastoje da iskrive realnost dogadjaja. Idealan primjer za ovo prikrivanje i slobodno se može reći planirano pogrešno predstavljane historije je zadnja agresija na Bosnu i Hercegovinu, projektovana i rukovođena od strane države Srbije i njenih tadašnjih lidera, koji su devedesetih godina prošlog vijeka bili na vlasti. Nas koji smo iz Bosne i Hercegovine a posebice iz Prijedora još više boli činjenica što je većina bosanskih i prijedorskih Srba opijena tom kvinsliškom ideologijom prihvatila istu i bez ikakvog povoda u noći izmedju 29. i 30. aprila 1992.godine na područije opštine Prijedor inicirala zločin genocidnih razmjera.
Od aprila 1992. godine pa sve do završetka agresije na Bosnu i Hercegovinu činjen je konstantno zločin nad ne-srpskin stanovništvom opštine Prijedor. Po brutalnosti prevazišao je one zločine koje je Hitler činio tokom Drugog svjetskog rata nad Jevrejima i svim ostalim. Poslije nasilnog i planski izvedenog preuzimanja vlasti od legalno izabranog rukovodsta ove opštine, takozvani Srpski krizni štab Opstine Prijedor je planski stvorio okolnosti koje su dovele do ubijanja i nasilne deportacije nesrpskog stanovništva sa područija opštine Prijedor.
30. aprila ove godine navrsilo se 17 godina kako su srpski nacionalisti izvršili agresiju na šire područije Prijedora i uopšte regiona Bosanske Krajine. Taj do detalja isplanirani napad pod rukovodstvom tadašnjih vojnih i civilnih struktura pobunjenih Srba, bio je samo početak najcrnjeg perioda u historiji ovog kraja. Torture, klasični koncentracioni logori, ubijanja nedužnih civila i djece nesrpske nacionalnosti, prvenstveno Bošnjaka, postala su svakodnevnica i užasna stvarnost. Bilo je to vrijeme kad se na žalost pred očima slijepe i inertne Evrope i svjetske javnosti odvijao genocide egzodus širih razmjera. I ako je prošlo 17 godina od tog nemilog događaja još uvijek postoje grupe ljudi koji negiraju ove zločine i nastoje da ovaj vremenski period krivo zabilježe i time izbjegnu ruku pravde.
Upravo zbog pravilnog poimanja i očuvanja ovog dijela naše bliske historije Udruženje stanovnika opštine Prijedor iz St.Louisa svake godine obilježava ovaj datum. Ove godine 26. aprila sa početkom u 6 sati u na Fontbone unversitety održan je jedana veoma dobro posjećen panel pod nazivom: Šta se to dogodilo u Prijedoru 1992 godine. Prisutne je pozdravio prof. dr. Ben Moore, šef katerde za engleski i komunikacije na ovom univerzitetu. Profesor Moore je inače boravio u Prijedoru i sam se uvjerio da su događaji koji su se tu desili bili genocidnih razmjera. Poslije kratkog uvoda mladi članovi Udruženja stanovnika opštine Prijedor: Dijana Mujkanović i Armin Džafić su pokazali jednu prezentaciju koja se fokusirala na ubijene intelektualce sa područija ove opštine. U veoma sažetom izlaganju potkrepljenom mnoštvom materijalnih dokaza prisutnima je na jedan veoma argumentovan način povučena paralela između definicije genocida i onog što se desilo na području prijedorske regije.
U drugom dijelu ovog izuzetno dobrog i argumentavanog izlaganja je bilo veoma dosta diskutanata koji su željeli da daju svoja lična iskustva i time podrže ovaj skup.
Na kraju treba reći da ovakve i slične manifestacije treba nataviti održavati bez obzira na vremensku i daljinsku distancu od svoje matice države Bosne i Hercegovine. Posebno je važno da se ovi nemili događaji pravilno prenesu na buduće generacije da one zapamte šta se desilo njihovim precima i time zaštite svoju budućnost. Jer od historije se ne može pobjeći, ona je kao jedan lanac vezan za nogu i kako god se vi krecete tako vas ona slijedi.
Amir Karadžić