Arapske zemlje su propustile historijsku šansu
Zbog svoje nesposobnost da iz tunižanske revolucije izvuku pouku, arapski vlastodršci su propustili historijsku šansu, smatra u svom komentaru Ibrahim Mohamed.
Neposredno nakon svrgavanja tunižanskog diktatora Ben Alija skoro svi arapski vlastodršci su požurili da poduzmu mjere protiv rasta cijena osnovnih životnih namirnica. U Jordanu, Egiptu, Mauritaniji i Siriji poduzete mjere se prije svega odnose na šećer, rižu i lož-ulje. Alžirska i libijska vlada su već prije svrgavanja Ben Alija poduzele slične mjere.
Pa, ipak reakcija arapskih vođa na tunižansku revoluciju pokazuje njihovu očiglednu nesposobnost da shvate istinsku i historijsku lekciju ovog političkog zemljotresa. Provođenje neophodnih reformi u političkom i društvenom smislu je izostalo. Umjesto toga oni se brinu samo oko jednog jedinog problema - rasta cijena.
Ipak, prevrat u Tunisu nedvosmisleno pokazuje da je osnovni problem arapskih država u prvoj liniji političke prirode. U to se između ostalog ubraja široko rasprostranjena korupcija, razlike u standardu, te nedostatak radnih mjesta, prije svega za mlade ljude.
Zapad ekonomski uspjeh zemalja kao što je Tunis opisuje kao ekonomsko čudo. Ipak to nije moglo Tunisu garantirati političku stabilnost. U osnovi je većina arapskih zemalja otvaranjem u ekonomskom smislu postigla visok ekonomski rast. Ipak plodove tog privrednog rasta pokupila je manjina i vlastodršci. Sve to se desilo na račun velike većine stanovništva čiji životni standard neprestano trpi posljedice rasta cijena.
Zapad zatvara oči
I u političkom smislu se većina zemalja arapskog svijeta neznatno promijenila. Nakon što preuzmu vlast, vlastodršci obećavaju borbu protiv korupcije, nesmetan rad opozicionih partija i zaštitu slobode govora. Nažalost, sve suprotno od toga postalo je realnost. Nakon kratkog političkog i ekonomskog otvaranja, oni su svoje zemlje pretvorili u policijske države. A Zapad pred tim zatvara oči pod poznatim izgovorom zvanim borba protiv terorizma.
Arapske vladajuće elite sada su propustile historijsku šansu da provedu istinske političke reforme u svojim zemljama. Prije 14. januara 2011. godine činilo se skoro nezamislivim da „arapska ulica" dovede do promjene vlasti. Ali svrgavanjem Ben Alija ubuduće bi ustanci naroda koji podrazumijevaju političke reforme mogli veoma brzo postati realnost.