Hadži Hafiz Šemsudin-ef Kavazović (1922-2014)
U srijedu, 25. juna, ove godine, u Maoči kod Brčkog, na Ahiret je preselio jedan od najstarijih hafiza u Bosni i Hercegovini hadži hafiz Šemsudin ef. Kavazović u svojoj 93-oj godini života.
Za Hadži Hafiza, kako su ga oslovljavali u Brčkom i širem kraju, govorilo se da je jedan od stubova islama. Poštovanje koje je ovaj dugogodišnji imam imao među ljudima ovog kraja moglo se vidjeti i na dženazi u četvrtak, 26. juna, u Maoči. Pred džamijom u Maoči okupilo se oko pet hiljada klanjača. "Hafiz Šemsudin ef. Kavazović bio je najuglednija osoba u ovoj sredini u posljednjih pedeset godina. Ne znam nikoga, a odavde potičem, bio sam njegov učenik i džematlija, a da nije gajio potpuno poštovanje prema Hafiz efendiji," kazao je prije klanjanja dženaze muftija tuzlanski Vahid-ef. Fazlović.
Prije muftije Fazlovića obratio se mjesni imam Enver-ef. Tursunović koji je Hafiza naslijedio kao imam u džamiji. Tu je bio i imam Uzeir-ef. Haskić, imam u džematu Maoča Nova s kojim je hafiz Šemsudin zajedno radio 27 godina. Zatim, o vjersko-prosvjetnom radu Hafiza je govorio Mustafa-ef. Gobeljić, glavni imam Medžlisa IZ Brčko. Dženazu mu je klanjao unuk Adnan-ef. Kavazović, student islamskog fakulteta u Ammanu, a dovu na kaburu je proučio Hafizov zet Dževad-ef. Numanović, imam u Brčkom.
Prije samog klanjanja dženaze obratio se reisu-l-ulema Husein-ef. Kavazović. "U ime cijele Islamske zajednice želim da njegovoj porodici izrazim ta'ziju. Ovo je najstariji hafiz po godinama u našoj Islamskoj zajednici i danas ga evo israpaćamo na Bolji svijet. Vi Maočani dobro znate ko je bio Hafiz. Znate kakvim je životom živo, čemu vas je učio, o čemu vam je vazio... Mi znamo u našoj porodici da su Hadži Hafizu nudili različite položaje. 'Kada bih prosio, kada ne bih imao od čega živjeti, nikada ovaj poziv za koji sam jemin dai Allahu dž.š. ne bih napustio,' govorio je. Braćo, džematlije Maoče, želim se vama zahvaliti na tome što ste prihvatili Hafiza. Što ste sve ove godine imali sa sobom, i moram kazati da vam na tome mi zavidimo. Našem Hadži Hafizu ostaje da uputimo dovu Allahu dž.š. da ukabuli njegov trud među nama. Da ukabuli sve ono što je učinio, svu onu djecu koju je kroz mekteb izveo, sve ono što je zajedno s vama učinio za ovo mjesto i ovaj naš kraj," kazao je reisu-l-ulema.
Hadži hafiz Šemsudin-ef. Kavazović je rođen 15. marta, 1922. godine u Jelovče Selu kod Gradačca. Mekteb je završio u rodnom mjestu, a nakon završene osnovne škole 1933. godine upisuje Čačak medresu u Brčkom. U to doba upravitelj i muderris ove medrese bio je uvaženi alim Abdulgani ef. Ibrahimbegović rodom iz Rahića. Hafiz je bio odličan učenik, a poslije završene medrese pred muhafizom Asimom ef. Zubčevićem, uči i polaže hifz 1946. godine. Prije odlaska u vojsku bio je imam i muallim u rodnom mjestu, a krajem 1948. godine dolazi u Maoču kod Brčkog gdje je živio do kraja života.
Hafiz je dugi niz godina slovio kao najbolji muallim na području Medžlisa Islamske zajednice Brčko. U nekoliko mandata je bio član vjersko-prosvjetne službe. Dobio je nekoliko priznanja za predan rad na polju islama. "Najveće i najdraže priznanje mi je bilo priznanje džemata. Rekao sam da sam sebi odgajao džemat. U toku moje službe posebno sam bio radostan kad sam izveo prvu generaciju polaznika mekteba koji su činili hatme. Zatim, kad smo adaptirali Nožinaginu džamiju koja je po nekim dokumentima izgrađena daleke 1794. godine. Kad su poslije Drugog svjetskog rata iz Maoče krenule prve hadžije na put prema Mekki i Medini. Kad smo izgradili i svečano otvorili novu džamiju 1983. godine. Zatim izgradili imamski stan, čime su se stekli normalni uslovi za rad na polju islama, a time sam i ja polahko zaokruživao svoju misiju kao imam, hatib i muallim u ovom džematu. Istina, insanu je drago kad i drugi primijete i cijene tvoj rad," kazao je svojevremeno hafiz Šemsudin koji je 1997. i 2000. godine dobio priznanje Tuzlanskog muftijstva.
Hafiz Šemsudin-ef. je istinski volio Kur'an, a hadž je obavio dva puta. O hafizima je znao govoriti da su svi njegova braća. "Nije lahko biti hafiz. Uspjeh leži u posebnoj milosti koju Allah dželle šanuhu pruža onima koji imaju iskren nijet da nauče Kur'an napamet. Zatim, u trudu i zalaganju," kazivao bi hafiz. Također njegova ljubav su bile knjige, a odlaskom u penziju, kao dobar poznavalac arapskog jezika, počinje prevoditi knjige. Preveo je knjigu "Munebbihat" od Ibn Hadžera El-Askalanija, zatim "Hadîsi erbeîn šerhî usfûrî", od Muhammed b. Ebu Bekra, te "Dekâiku-l-ahbar fî zikril-dženneti ven-nar" od Muhammeda bin Selame El-Kudaija, koje su štampane u nekoliko izdanja.
O njegovom djelu i radu u Maoči čulo se nadaleko, a posebno je interesantna posvećenost imamskom pozivu i skroman ibadetski život kojim je živio. Naime, kao imam, hatib i muallim radio je 53 godine, 3 mjeseca i 8 dana. Iza njega je ostala njegova supruga Zahida i sin Sead, te kćerka Subhija, kao i Hidajeta Hafizova kćer iz prvog braka.
M. Kovač
